Στην αγκαλιά ενός καλοκαιριού, που δεν θέλει να τελειώσει, ανάμεσα σε ήλιο, μποφόρ, αλμυρίκια και καράβια καθόμαστε κάτω απο ένα ολόγιομο φεγγάρι (αυτό το φεγγάρι δεν αδειάζει ποτέ) και γελάμε!
Αφού εξαντλήσαμε τα τρομακτικά παραμύθια με βοσκοπούλες, βασιλιάδες και ομιλούσες κουκουβάγιες πήραμε χαμπάρι οτι πάντοτε, στο τέλος της αφήγησης, ζούνε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Γιατί τι άλλο, εκτός απο ένα άχημο παραμύθι, είναι αυτό που ζούμε;
Ο Υπουργός Οικονομικών συνομιλούσε στο άλλο δωμάτιο με τον Πρωθυπουργό και μέχρι να βγει δεν είχε μείνει ψυχή ζώσα να του μιλήσει και να του δώσει λεφτά.
Ένας Γερμανός έβρισε οικογένεια Ελλήνων επειδή ψώνιζαν στο ίδιο super market και ενώ αυτός περιδιάβαινε τους διαδρόμους με δυο γιαούρτια παραμάσχαλα οι δικοί μας γέμιζαν καρότσια.
Σκέφτηκε και εξέφρασε την αγανάκτηση του στον πάτερ φαμίλια. ''Εγώ έχω πάρει δύο γιαούρτια κι εσύ γεμίζεις ολόκληρο καρότσι που θα το πληρώσεις με τα δικά μου λεφτά!!!''
Μα ποια λεφτά σου καλέ μου Γερμανέ; Αφού δε μας τα δίνετε πως θα τα φάμε;
Ζητάνε και αυτοί παράλογα πράγματα. Σου λέει ''ναι να σου δανείσω αλλά πρέπει και εσύ να συμμαζέψεις τα χάλια σου''.
Να γίνουν οι αναγκαίες περικοπές, λίγο μάζεμα απο δω, να βάλουμε και κάτι κάτω απο το χαλάκι, να ξεμπερδεύουμε με μισθωτούς και συνταξιούχους (δε μείναμε πολλοί, λίγο ακόμα και μας φάγανε λάχανο) και μετά να και η επόμενη δόση του δανείου, να και τα κρασιά, να και οι λουκουμάδες. Φαγοπότι και γλέντι μέχρι το πρωί!
Βεβαίως την ίδια στιγμή μαθαίνω για μια γνωστή που ενώ καθότανε αμέριμνη στο φανάρι είδε ένα αδέσποτο χέρι να γλιστράει απο το παράθυρο του συνοδηγού και να ψαχουλεύει. Θώπευε το αυτοκίνητο κανονικά και με το νόμο. Σοκαρισμένη αυτή δεν αντέδρασε και περίμενε να δει που θα κατέληγε αυτό το χέρι.
Και μέχρι να αναρωτηθεί είδε το κινητό της να κάνει φτερά!
''Συγγνώμη θα το πάρω'' ακούστηκε μια φωνή και μην τον είδατε (τον ευγενικό λωποδύτη) μη το ξαναπαντήσατε (το κινητό)
Απο μια φίλη κλέψανε μια ωραιότατη, ολάνθιστη και μοσχοβολιστή γλάστρα απο το περβάζι της ενώ την ΄΄έπεσαν'' σε αμέρμνο διαβάτη, μέρα μεσημέρι, και με την απειλή οτι θα του αφαιρέσουνε την ζωή του αφαιρέσανε το κινητό. Αυτός άρχισε, κατόπιν εορτής, να αλιχτάει!
Φίλος μου διηγήθηκε πως ένα πρωί ήταν έτοιμος να βαρέσει το όμορφο κεφάλι του στο νιπτήρα του w.c (σου λέει τούτη γη που την πατούμε και τα λοιπά) αλλά δεν το έκανε γιατί έχει παιδί να μεγαλώσει!
Και ενώ κανονίζαμε να πάμε να γιορτάσουμε τη μπύρα στη γιορτή που γίνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ναι λοιπόν η μπύρα γιορτάζει αναγνώστη μου) άγνωστοι μπούκαραν ένα βράδυ με καλάζνικοφ. Όμως δεν πήγανε για την εορτάζουσα!
Μαζέψανε χρήματα απο τα ταμεία και άφησαν τους παρευρισκόμενους να κοιτάζουν τα βαρέλια, τα μπουκάλια και τα ποτήρια μέσα στο σοκ και το δέος!
Δεν πήγαμε!
Ανάμεσα σε αυτές τις σκόρπιες λέξεις και τις ιστορίες, που θυμίζουν παραμύθια, ας σκεφτόμαστε οτι στο τέλος ΕΜΕΙΣ ζούμε ΚΑΛΥΤΕΡΑ και με ένα βροντερό αχ! να γελάμε δυνατά μήπως ξορκίσουμε το κακό και αυτός ο εγκαταλελειμμένος Υπουργός Οικονομικών βρει επιτέλους, στο διπλανό δωμάτιο, τον πελάτη με τα λεφτά...
Λίγη θυσία ακόμα, πολύ δουλειά και που ξέρεις;
Ίσως κάποια στιγμή επιστρέψουν στην θέση τους γλάστρες, κινητά, μπύρες και χαμένες ζωές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου