ΧΑΣΑΜΕ ΜΙΑ ΛΑΜΑΡΙΝΑ ΜΕ ΑΡΝΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΚΑΤΙ ΧΑΖΕΣ ΓΟΡΓΟΝΕΣ!

sing for my drowning

Ποιός θυμάται άραγε πως είναι να περπατάς σε δρόμους με κίτρινα στάχυα; Πόσα βήματα κάνεις ξυπόλητος δίπλα στην θάλασσα; Τι χρώμα έχει ο ουρανός που σε σκεπάζει και τι σχήματα ''παίρνουν'' τα σύννεφα που κρεμιούνται, με την τέχνη και την αγωνία του ακροβάτη, πάνω απο το κεφάλι σου;

Κάποτε αφήναμε λαμαρίνες και ταψιά με αρνάκι και πατάτες, κριθαράκι και μοσχάρι στον φούρνο της γειτονιάς. Αγοράζαμε σταφιδόψωμα, φακές με το κιλό και χύμα κρασί. 

Κάναμε βόλτες με ποδήλατα, καθόμασταν σε πλατείες για να φάμε παγωτό της μηχανής και λουκουμάδες. Οι δρόμοι γέμιζαν με παιδιά. Υπήρχαν αλάνες, γήπεδα και δασάκια. 

Υπήρχε μια όμορφη και γλυκειά ζωή που έβαζε σε προτεραιότητα τις απογευματινές βόλτες, την αγάπη, τα πρόωρα ξενύχτια, την ανθρωπειά και τα γέλια. 

Σκέφτομαι όλα αυτά και μετά στενοχωριέμαι,που όλο και πιο συχνά, κολλάω και αναπολώ το παρελθόν! Πόσο ανίκανος είμαι να πάω 4 βήματα πιο κάτω; 

Τι συνέβη και όλα μοιάζουν ανήμπορα να εξελιχθούν και να αλλάξουν προς το καλύτερο;

τι να δείξω με το δάχτυλο;

Και μετά μου έρχεται μια άλλη σκέψη...

Αν η λαγνεία για το παρελθόν είναι επικίνδυνη, αφού δε σου επιτρέπει να ζήσεις το παρόν και να βελτιώσεις (αλλάξεις) το μέλλον, εξίσου επικίνδυνο και αποθαρρυντικό είναι οτι το μόνο, καλό και χαρούμενο, που έχουμε είναι το ΤΟΤΕ!! 

Τι είδους επιτεύγματα έχουμε να παρουσιάσουμε, τι έχουμε καταφέρει, τι κάναμε και γιατι είμαστε υπερήφανοι; ...ΤΩΡΑ! 

Μάλλον, ενώ ο καιρός περνούσε, διαλέξαμε να βολευτούμε και να ανοιχτούμε πολύ!!! 

Χωρίς δυνάμεις και αντοχές παρά μόνο με βάρκα την ελπίδα. 

Και αφού η βάρκα τρύπησε στεκόμαστε, λίγο δακρυσμένοι και ελαφρώς απελπισμένοι, στα πέλαγα να μας χτυπάνε κύματα και να μας τραγουδάνε οι γοργόνες! 

Πέρασαν οι μέρες που δείχναμε με το δάχτυλο την Ακρόπολη και χαιρόμασταν. 

Αυτά είναι δουλίτσα των Αρχαίων, εμείς τι δουλίτσα κάναμε; 

Ψάχνει το δάχτυλο για αποκούμπι αλλά...Χάρηκα, εσύ γιατί χαίρεσαι; Ε!ρε μανούλα μου, φωνάζουμε... Ζήτω και καήκαμε! 

i am gonna live for ever...behh!!

Ανάμεσα σε συνομωσίες ξένων συμφερόντων, όλοι μας ζηλεύουν και θέλουν το κακό μας επειδή είμαστε πολύ ωραίοι, δουλευταράδες, αξιόλογοι και τίμιοι, εμείς ζούμε και αναπνέουμε  ανίκανοι να κάνουμε οτιδήποτε μήπως και γλιτώσουμε τον όλεθρο της κατιούσας! 

Οι προσπάθειες, οι αγώνες και τα κατορθώματα κάποιων που θέλουν, παλεύουν και μπορούν, εξαφανίζονται! 

Το μόνο που μένει είναι οι διογκωμένες απειλές, η τρομολαγνεία, η ύπνωση και η βλακεία. 

Απωλέσαμε τα ψητά, τα στάχυα και τις θάλασσες. Έφυγαν τα σύννεφα και ο ουρανός. 

Ας μην χάσουμε τουλάχιστον τη μόνη αλήθεια που μπορεί να μας αφυπνίσει, να μας δώσει μια κλωτσιά και να μας ξεκολλήσει! 

heaven is a place on earth

Σώζεται μόνο ό,τι βασίζεται σε σκληρή δουλειά, αλήθεια και τιμιότητα! 

Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό αλλά... γίνεται!!!!