Ο ΠαναθηναΪκος στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, για 6η φορά στην ιστορία του, αφού κατάφερε να επικρατήσει της Μακάμπι στον τελικό του Final Four της Ευρωλίγκα στη Βαρκελώνη με 70-78.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι γειτονιές του κόσμου και να αρχίσουν τα κορναρίσματα, τα μπουμπουνητά, πήγε η κροτίδα σύννεφο, και οι συγκεντρώσεις στην πολύπαθη Ομόνοια.
Στο άκουσμα του πρώτου μπαμ και μπουμ αρνιά και κατσίκια έπαιξαν τα βλέφαρα έχοντας νωπές τις μνήμες απο το πρόσφατο Πάσχα, που ξεκληρίστηκαν κοπάδια απο αδέρφια και ξαδέρφια, αλλά έπεσαν για ύπνο όταν είδαν τα πλήθη να επιβιβάζονται στα αυτοκίνητα με προορισμό την κοντινή πλατεία.
Στο κέντρο της Αθήνας πάλι ήχησαν οι ευερέθιστοι συναγερμοί των αυτοκινήτων που δεν άντεξαν το κύμα ενθουσιασμού, οι γιαγιάδες πετάχτηκαν στις βεράντες και άρχισαν να ρωτάνε τι συμβαίνει, ενώ ενήλικες και παιδιά άρπαξαν απο ένα κύπελο και άρχισαν να τρέχουν.
Η αναπαράσταση της νίκης είχε μόλις αρχίσει..
Το θετικό της όλης γιορτής είναι οτι επιτέλους βρέθηκε κάτι για να μας κάνει να ξεχάσουμε τις καθημερινές ήττες, το 2012 που κάνει πρόβα τελικής καταστροφής στην Ελλαδα και να μας βγάλει στους δρόμους λες και είμαστε νέοι και αήττητοι.
Να χαρούμε για λίγο, να αισθανθούμε υπερήφανοι και να σηκώσουμε και εμείς ένα κύπελλο θριάμβου ελπίζοντας οτι θα είναι η αφετηρία για κάτι καινούργιο και σπουδαίο.
Βεβαίως αυτές οι συγκεντρώσεις που πνίγονται στις ιαχές και τα χειροκροτήματα εκδηλώθηκαν πρόσφατα και στην Αμερική για τον θάνατο του Bin Laden.
Εκεί οι κροτίδες τρόμαξαν τη γυναίκα του Προέδρου που έτρεξε καλλίγραμμη και καλοντυμένη στους κήπους ανήμπορη να καταλάβει τι συμβαίνει αλλά άρχισε να φωνάζει ''Θεός σχωρέστον'' και ''εσείς γιατί γελάτε και χαιρόσαστε;''. Θα ντρεπόμουν αν ήμουν στην θέση της αλλά δεν ξεχνάω οτι κάτι παρεμφερές αναρωτιόμουν όταν έβλεπα κόσμο στοιβαγμένο στην Ομόνοια την εποχή που η Παπαρίζου έφερνε το τρόπαιο της Eurovision στην χώρα μας.
Μαυρισμένη και με γάμπες που γλίστραγαν απο το baby oil τραγούδησε το Number One και κατάφερε να μας ωθήσει σε ξέφρενους πανηγυρισμούς σε κεντρικές πλατείες και γειτονιές που μοσχοβολούσανε pizza, μπύρα και ποπ κορν.
Και όπως δεν καταλαβαίνω με ποια λογική πανηγυρίζουμε για έναν θάνατο που θα φέρει περισσότερα δεινά έτσι βρίσκω, τώρα πια, περιττό τον τότε θρίαμβο της Eurovision αφού, εν τέλει, ακόμα και αυτό το τόσο απλό και χαρούμενο φεστιβάλ καταφέραμε να το ευτελίσουμε με το '' κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά'' και να αποδείξουμε οτι καθετί καλό το μετατρέπουμε σε φιάσκο!
Ας ελπίσουμε οτι το σημερινό κύπελλο θα έχει καλύτερη τύχη και δεν θα επιβεβαιώσει, σε λίγα χρόνια, οτι ενώ μπορούμε να κερδίζουμε και να είμαστε πρωταθλητές με ένα μαγικό τρόπο δίνουμε μια κλωτσιά και γεμίζει ο τόπος γάλατα, σπασμένες καρδάρες και Τρόικα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου