Τι θυμάμαι απο τον ''ΚΥΝΟΔΟΝΤΑ''
Αποφεύγω να βλέπω Ελληνικές ταινίες στον κινηματογράφο. Προτιμώ την ασφάλεια του dvd αφού τις περισσότερες φορές χαραμίζεις χρόνο και χρήμα για κάτι που στο τέλος σου αφήνει την ξινισμένη γεύση του ποπ κορν στην άκρη της γλώσσας και ένα ανάλαφρο ψυχοπλάκωμα.
Είδα τον ''Κυνόδοντα'' με κλειστά παντζούρια, υψηλή θερμοκρασία και με την προσμονή που μου δημιούργησαν φίλοι και δημοσιεύματα.
Απο την πρώτη κιόλας σκηνή αυτό που μου άρεσε ήταν τα χρώματα, η καθαρότητα και οι κινήσεις των πρωταγωνιστών.
Όλα έμοιαζαν χορογραφημένα. Πίσω απο την αψεγάδιαστη υπερβολή, την καταπιεσμένη ορμή και το παράπονο ανακάλυπτες κάτι για να ταυτιστείς.
Ιδρώτας, μουντά κτίρια, νερό, ερωτική διεκπαιρέωση, αγχωμένες Κυριακές, πόνος, δίψα και προσμονή.
Εικόνες που έμοιαζαν οικείες, ψέμματα, δικαιολογίες, ζαβολιές και χαλασμένες ζωές.
Η ανούσια ερωτική επαφή, η κάθαρση όταν αναδύεσαι απο το νερό, έστω με χλώριο, έστω σε ένα μονότονο περιβάλλον δίχως εξάρσεις και εναλλαγές και οι τοίχοι που έκρυβαν τον έξω κόσμο δημιούργησαν μια ιστορία που καλώς έκανε και περπάτησε στο κόκκινο χαλί διότι αν έκανες τον κόπο να την παρακολουθήσεις σε μια κινηματογραφική αίθουσα ούτε τα λεφτά σου θα έκλαιγες, ούτε τον χρόνο σου.
Αντιθέτως θα έφευγες με μια ζωηρή αλλά επιφανειακή κατάθλιψη και το μυαλό σου να ''δουλεύει'' με χίλιες στροφές...
Σε ένα μουντό και ανεγκέφαλο περιβάλλον λίγη σκέψη δεν κάνει κακό...
Ψάξε για τον χαμένο χρόνο
Είδα τον ''Κυνόδοντα'' με κλειστά παντζούρια, υψηλή θερμοκρασία και με την προσμονή που μου δημιούργησαν φίλοι και δημοσιεύματα.
Απο την πρώτη κιόλας σκηνή αυτό που μου άρεσε ήταν τα χρώματα, η καθαρότητα και οι κινήσεις των πρωταγωνιστών.
Όλα έμοιαζαν χορογραφημένα. Πίσω απο την αψεγάδιαστη υπερβολή, την καταπιεσμένη ορμή και το παράπονο ανακάλυπτες κάτι για να ταυτιστείς.
Ιδρώτας, μουντά κτίρια, νερό, ερωτική διεκπαιρέωση, αγχωμένες Κυριακές, πόνος, δίψα και προσμονή.
Εικόνες που έμοιαζαν οικείες, ψέμματα, δικαιολογίες, ζαβολιές και χαλασμένες ζωές.
Η ανούσια ερωτική επαφή, η κάθαρση όταν αναδύεσαι απο το νερό, έστω με χλώριο, έστω σε ένα μονότονο περιβάλλον δίχως εξάρσεις και εναλλαγές και οι τοίχοι που έκρυβαν τον έξω κόσμο δημιούργησαν μια ιστορία που καλώς έκανε και περπάτησε στο κόκκινο χαλί διότι αν έκανες τον κόπο να την παρακολουθήσεις σε μια κινηματογραφική αίθουσα ούτε τα λεφτά σου θα έκλαιγες, ούτε τον χρόνο σου.
Αντιθέτως θα έφευγες με μια ζωηρή αλλά επιφανειακή κατάθλιψη και το μυαλό σου να ''δουλεύει'' με χίλιες στροφές...
Σε ένα μουντό και ανεγκέφαλο περιβάλλον λίγη σκέψη δεν κάνει κακό...
Ψάξε για τον χαμένο χρόνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου